ANOSIN

ANOSIN, 10 mg, kapsułki twarde.

1 kapsułka, twarda zawiera 10 mg fenylefryny (Phenylephrinum) w postaci 12,2 mg fenylefryny chlorowodorku (Phenylephrini hydrochloridum). Substancja pomocnicza o znanym działaniu: laktoza jednowodna (74,8 mg).

Dorośli i młodzież w wieku powyżej 12 lat: 1 kapsułka, twarda co 4 – 6 godzin (maksymalnie 4 kapsułki na dobę). Podanie doustne.

Doraźne łagodzenie objawów obrzęku błony śluzowej nosa występujących w przeziębieniu, grypie lub w alergicznym zapaleniu błony śluzowej nosa (katar sienny).

Nadwrażliwość na substancję czynną lub inne aminy sympatyko-mimetyczne, lub na którąkolwiek substancję pomocniczą; zaburzenia sercowo-naczyniowe takie, jak: nadciśnienie tętnicze, zaburzenia rytmu serca, choroba wieńcowa, zaburzenia krążenia mózgowego; guzy chromochłonne nadnerczy; cukrzyca; jaskra z zamkniętym kątem przesączania; nadczynność tarczycy; rozrost gruczołu krokowego; stosowanie inhibitorów monoaminooksygenazy (MAO) w ciągu ostatnich 14 dni; ciąża lub karmienie piersią. Produktu leczniczego nie należy stosować u dzieci w wieku poniżej 12 lat.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania:

Należy zachować ostrożność podczas stosowania u pacjentów: z zespołem Raynauda; z zarostową chorobą naczyń; z niewydolnością oddechową lub astmą oskrzelową; przyjmujących leki z grupy antagonistów receptorów β-adrenergicznych. Produkt leczniczy zawiera laktozę jednowodną. Produktu nie należy stosować u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.

Działania niepożądane:

stosowanie fenylefryny powoduje często: nudności, wymioty, zaburzenia trawienia, jadłowstręt; rzadko: świąd, pokrzywkę, bladość powłok, reakcje alergiczne i nadwrażliwości aż do objawów wstrząsu anafilaktycznego i skurczu oskrzeli, tachykardię, zaburzenia rytmu serca, kołatanie serca, podwyższenie ciśnienia tętniczego; bardzo rzadko: drżenia, zawroty i bóle głowy, lęk, niepokój, nerwowość, bezsenność, rozdrażnienie, omamy; częstość nieznana: zatrzymanie moczu.

Pozwolenie nr 26441 na dopuszczenie do obrotu produktu leczniczego wydane przez Prezesa URPLWMiPB.

Podmiot odpowiedzialny (wytwórca):
Przedsiębiorstwo Farmaceutyczno-Chemiczne Synteza Sp. z o.o.
ul. św. Michała 67/71, 61-005 Poznań
tel. 61 879-20-81
www.synteza.com.pl

Katar nazywany jest inaczej nieżytem nosa lub zapaleniem błon śluzowych nosa. Katar jest uciążliwy, przeszkadza w codziennym funkcjonowaniu i pomimo, że nie jest groźny, to nie wolno go bagatelizować. Nieleczony może prowadzić do powikłań, m.in. zapalenia zatok, polipów, zapalenia ucha środkowego, bądź samego rozszerzenia infekcji.

Bibliografia:
P. Rapiejko, A. Lipiec, Podział nieżytów nosa, [w:] „Alergia”, 2013, nr 2, s. 6-8.

Niestety tak. Wirusy powodujące katar przedostają się drogą wodno-kropelkową. Kiedy nasz organizm jest osłabiony nietrudno o pojawienie się nieżytu nosa. Wystarczy, że ktoś z naszego otoczenia kichnie, by rozwinęła się infekcja. Pojawia się wtedy obrzęk błony śluzowej nosa.

Bibliografia:
P. Rapiejko, A. Lipiec, Podział nieżytów nosa, [w:] „Alergia”, 2013, nr 2, s. 6-8.

Podczas kataru można stosować leki udrażniające nos. Ich działanie polega z reguły na zmniejszeniu obrzęku błony śluzowej nosa. Wśród leków dostępne są między innymi 2 substancje: pseudoefedryna oraz bezpieczniejsza alternatywa – fenylefryna w postaci doustnej. Ich działanie polega na obkurczeniu naczyń krwionośnych.

Bibliografia:
P. Rapiejko, A. Lipiec, Podział nieżytów nosa, [w:] „Alergia”, 2013, nr 2, s. 6-8.